Хэрж нэхсэн аалзны тор шиг цаг хугацааны эргүүлэг дундаас
Хөл нүцгэн би бээр борооны дараахь шавар туучин гүйж
Хэн нэгэн хүнд хэл дуулгах гэж хаа нэг тийш яарч явсанаа
Хэзээ хаана санах нь энэ вэ!!!
  
Замбараагүй бас цэгцгүй ургадаг харгана шиг бачим орон зайнаас
Зам нь салаалж тэнгэр өөд аав минь гуниг дагуулан одсоныг
Хялгас томж суусан зэргэлдээ айлын эмээ ам нь салсандаа
Холын гийчинд хэнэгч үгүй ярьж суусаныг 
Одоо л би тод гэгч нь санаж байна
Оройтчихож ээ уйлах минь..............