Ярилцлага

Хэнтий аймгийн Баян-Овоо суманд “Талын хөндий” гэдэг газар 1951 онд Раднаагийн ууган хүү болон мэндэлсэн. Намайг хүүхэд байхад манай аав Баян-Овоо суманд Орос дэлгүүрт худалдагч хийж байлаа.Би аавыгаа дагаж Бэрх тосгонд анх ирсэн юм. Түүнээс хойш өнөөг хүртэл Бэрх тосгондоо ажиллаж, амьдарч байна. 1959 онд сургуульд орж, 1966 онд 7 дугаар анги төгсөж ОХУ-д барилгийн ТМС яваад Орёнбург хотод 2 жил суралцаад Новасиберск 2 жил байгаад нутагтаа ирж аймгийн барилга контоорт жил гаран ажиллаж байгаад цэргийн албанд явсан юм даа. Тэр үед цэрэг гэж том алба байлаа шүү дээ. 3 жилийн албаа хаагаад Бэрхдээ ирж Бэрхийн уурхайд ажилд орж байлаа. Бэхэлгээчин, тэсэлгээчин, байр засагч зэрэг ажлуудыг хийж эхэлсэн. Уурхайд ажиллаж байхдаа 1977 онд аваарт орж нэг нүд хараагүй болсоноор БВ-гын манаач, дизелийн манаа, скаладны манаа гээд л зэвсэгийн нярав, грушик хийж байлаа.Нэг нүд маань харааны чадваргүй болсоноор нүдээрээ группт орсон. Тэгээд л туслах ажилтан хийх болсон доо. Орос ах нар ч ажилладаг байсан, шантарч цуцаж байсан удаа байгаагүй юм даа. Бэрх хот маань тэр үед бараг Монголд байхгүй хөгжил цэцэглэлттэй “Хот” байлаа шүү дээ. Орос 10 жил, Монгол 10 жил спорт заал гээд сургууль соёл чинь их хөгжил өндөр байсан юм. Хөгжил цэцэглэлтийн оргил үе гэж болохоор. Манай Бэрхийн уурхай төрийн өмчийн байж байгаад 1994 онд хаагдаад бараг сөнөсөн гэж хэлж болно доо. Харин одоогийн захирал Мэндээ хүү /Б.Мэндсайхан/ ирж хөл дээр нь босгож сэргээсэн юм. Нилээд жоохон хүүхэд ирээд нилээд олон жил захиралын албыг залгуулж байна даа. Энэ уурхайг сэргээсэн хүн шүү дээ. Манай гэргийг Дэмбэрэлсамбуугын Сарантуяа гэдэг Бэрх хотын ЕБС-н багш 33 жил багшилж саяхан тэтгэвэртээ гарсан, 6 хүүхэдтэй, 10 гаран ач зээтэй өнөр бүл шүү дээ манайх чинь. Том ач нар цэрэгт явд ирсэн. Гар нь ганзаганд, хөл нь дөрөөнд хүрлээ. Уурхайнхаа үр шимийг их хүртэж байна даа. Манай уурхай чинь нэр нь л Бэрх болохоос биш их сайхан газар шүү дээ. Манай Мэндээ хүү бараг юу ч үгүй газар ирээд л ийм сайхан болгоод байгаа их сайхан буян нь дэлгэрсэн хүн дээ.